| Linia 29: | Linia 29: | ||
* 32 (4 x 8)- standardowy polski alfabet: | * 32 (4 x 8)- standardowy polski alfabet: | ||
| − | {|class="wikitable" style="width: | + | {|class="wikitable" style="width:650px; text-align:center" |
!scope="col"|a||ą||b||c||ć||d||e||ę||f||g||h||i||j||k||l||ł||m||n||ń||o||ó||p||r||s||ś||t||u||w||y||z||ź||ż | !scope="col"|a||ą||b||c||ć||d||e||ę||f||g||h||i||j||k||l||ł||m||n||ń||o||ó||p||r||s||ś||t||u||w||y||z||ź||ż | ||
|} | |} | ||
| Linia 100: | Linia 100: | ||
Co może się dziać po wybraniu któregoś z przycisków i jak ma to być realizowane: | Co może się dziać po wybraniu któregoś z przycisków i jak ma to być realizowane: | ||
| − | Ad. 1. Podmienia tablicę z literami na tablicę ze znakami. Przycisk "znaki specjalnie" zmienia się na przycisk "litery". Przykładowe znaki (bez | + | Ad. 1. Podmienia tablicę z literami na tablicę ze znakami. Przycisk "znaki specjalnie" zmienia się na przycisk "litery". Przykładowe znaki (bez ^ { } ~ \) i ustawienie planszy: |
{| class="wikitable" style="height:250px; width:700px; text-align:center" | {| class="wikitable" style="height:250px; width:700px; text-align:center" | ||
| Linia 113: | Linia 113: | ||
!scope="col"|@||%||<||>||$||& | !scope="col"|@||%||<||>||$||& | ||
|- | |- | ||
| − | !scope="col"|_||*||#||[||]|| | + | !scope="col"|_||*||#||[||]||<nowiki>|</nowiki> |
|} | |} | ||
| + | |||
| + | Po przekierowaniu z planszy bez polskich liter, w miejscu znaku | przycisk "litery" przenoszący z powrotem do głównej planszy, tak żeby było konsekwentnie. | ||
| + | |||
| + | Z drugiej strony dobrze żeby każdy z przycisków funkcyjnych był zawsze w tym samym miejscu, niezależnie od tego jakie litery czy znaki są aktualnie na planszy. W takim razie powstaje też kwestia tablicy bez polskich znaków, czy w ogóle warto ją robić, czy nawet dla osób uczących się te dziewięć znaków może aż tak bardzo zamieszać. Z początku mogłyby po prostu nie zwracać na nie uwagi ale jednocześnie stopniowo oswajać się. | ||
Ewentualnie wstawienie jednego znaku mogłoby automatycznie przenosić do planszy z literami (jak często potrzeba dwóch znaków obok siebie?). | Ewentualnie wstawienie jednego znaku mogłoby automatycznie przenosić do planszy z literami (jak często potrzeba dwóch znaków obok siebie?). | ||
| Linia 128: | Linia 132: | ||
*spacja- usunięcie spacji | *spacja- usunięcie spacji | ||
*potrzebne zwroty- brak akcji (?- ryzyko nieaktywnego przycisku, co może mylić) | *potrzebne zwroty- brak akcji (?- ryzyko nieaktywnego przycisku, co może mylić) | ||
| + | |||
| + | Po wybraniu opcji nr 3 kilka razy z rzędu, trzy możliwości: | ||
| + | |||
| + | *nic się nie dzieje (tu problem z usunięciem kilku znaków wstecz) | ||
| + | *cofanie różnych akcji wstecz do skutku (możliwość wywołania zamętu gdy użytkownik nie pamięta co robił wcześniej) | ||
| + | *odwrócenie cofniętej zmiany (co do zapisu pliku, tu powtórne zapisanie skasowanego pliku i stosowny komunikat) | ||
| + | |||
| + | Inny sposób na rozwiązanie tych kwestii to dodanie przycisku "usuń ostatni znak", zrezygnowanie z "cofnij", a przed wyczyszczeniem pola tekstowego ostrzeżenie o konsekwencjach. | ||
Ad. 4. Zapisuje zawartość pola tekstowego do pliku. Użytkownik powinien mieć możliwość samodzielnego określenia nazwy pliku. Po wybraniu tej opcji uruchamia się okno dialogowe z pytaniem "Czy chcesz samemu nazwać plik?". Po wybraniu pola "Nie" wyświetlany jest komunikat "Zapisano plik o nazwie: Bez nazwy numer". Po wybraniu pola "Tak" przechodzi się do trybu nadawania nazwy plikowi. W oknie tekstowym lub nad nim widnieje napis "Nazwa pliku:", a użytkownik ma wpisać nazwę. W rzędzie przycisków funkcyjnych powinno być tylko jedno pole- "Akceptuj". Po zaakceptowaniu swojej nazwy przez użytkownika, wyświetlany jest komunikat informujący albo o powodzeniu, z treścią "Zapisano plik o nazwie: nazwa" lub pytaniem czy nadpisać, jeśli istnieje już plik o takiej samej nazwie. W przypadku wyboru opcji "Nie", powraca tryb nadawania nazwy, z napisem w którymś miejscu "Inna nazwa pliku:". Istnienie przycisku nr 3 zapewnia, że nie trzeba wstawiać dodatkowej opcji wyjścia z trybu określania nazwy pliku i rezygnacji z zapisu, jeśli użytkownik się rozmyśli, gdyż zawsze może on cofnąć akcję i usunąć plik. | Ad. 4. Zapisuje zawartość pola tekstowego do pliku. Użytkownik powinien mieć możliwość samodzielnego określenia nazwy pliku. Po wybraniu tej opcji uruchamia się okno dialogowe z pytaniem "Czy chcesz samemu nazwać plik?". Po wybraniu pola "Nie" wyświetlany jest komunikat "Zapisano plik o nazwie: Bez nazwy numer". Po wybraniu pola "Tak" przechodzi się do trybu nadawania nazwy plikowi. W oknie tekstowym lub nad nim widnieje napis "Nazwa pliku:", a użytkownik ma wpisać nazwę. W rzędzie przycisków funkcyjnych powinno być tylko jedno pole- "Akceptuj". Po zaakceptowaniu swojej nazwy przez użytkownika, wyświetlany jest komunikat informujący albo o powodzeniu, z treścią "Zapisano plik o nazwie: nazwa" lub pytaniem czy nadpisać, jeśli istnieje już plik o takiej samej nazwie. W przypadku wyboru opcji "Nie", powraca tryb nadawania nazwy, z napisem w którymś miejscu "Inna nazwa pliku:". Istnienie przycisku nr 3 zapewnia, że nie trzeba wstawiać dodatkowej opcji wyjścia z trybu określania nazwy pliku i rezygnacji z zapisu, jeśli użytkownik się rozmyśli, gdyż zawsze może on cofnąć akcję i usunąć plik. | ||
| Linia 135: | Linia 147: | ||
Ad. 5. Kasuje całą zawartość pola tekstowego. W przypadku gdy użytkownik jest świadomy istnienia przycisku nr 3, ostrzeżenie poprzedzające wyczyszczenie tekstu nie wydaje się konieczne. | Ad. 5. Kasuje całą zawartość pola tekstowego. W przypadku gdy użytkownik jest świadomy istnienia przycisku nr 3, ostrzeżenie poprzedzające wyczyszczenie tekstu nie wydaje się konieczne. | ||
| − | Ad. 6. Opuszcza aplikację i przechodzi do ekranu głównego programu lub do miejsca, z którego została uruchomiona. Jeśli pole tekstowe jest pełne, program może ewentualnie pytać czy na pewno chce się wyjść (chociaż to zależy funkcji jaką ma pełnić speller prosty). | + | Ad. 6. Opuszcza aplikację i przechodzi do ekranu głównego programu lub do miejsca, z którego została uruchomiona. Jeśli pole tekstowe jest pełne, program może ewentualnie pytać czy na pewno chce się wyjść (chociaż to zależy od funkcji jaką ma pełnić speller prosty). |
Opcjonalnie: | Opcjonalnie: | ||
| − | Ad. 7. Zapewnia szybki dostęp do najpotrzebniejszych zwrotów. Wybranie tego przycisku może uruchamiać głośny dźwięk/alarm/syrenę, co ma przywołać opiekuna. Następnie do wyboru są różne zwroty, jak: wc, jeść, pić, podaj leki, popraw przycisk... | + | Ad. 7. Zapewnia szybki dostęp do najpotrzebniejszych zwrotów. Wybranie tego przycisku może uruchamiać głośny dźwięk/alarm/syrenę, co ma przywołać opiekuna. Następnie do wyboru są różne zwroty, jak: wc, jeść, pić, podaj leki, boli mnie coś, popraw przycisk... Wybranie któregoś z pól powoduje otwarcie okna z dużym napisem i uruchamia syntezator lub nagranie czytanego na głos zwrotu. Pola ze zwrotami mogą być w miejscu planszy z literami, a wtedy w rzędzie przycisków funkcyjnych tylko dwa- powrót do głównej planszy i powtórzenie alarmu. |
=Wzór= | =Wzór= | ||
Wersja z 22:02, 3 mar 2014
Spis treści
Speller literowy prosty
Aplikacja będąca klawiaturą do pisania z podstawowymi funkcjami, w zasadzie pełniąca rolę komunikatora, z wprowadzaniem znaków w oparciu o skanowanie pól i wejście 0 - 1 (np. naciśnięcie przycisku).
Przegląd różnych rozwiązań, w tym takich dostępnych na rynku, z komentarzem i propozycjami:
Pole tekstowe
Istotne rzeczy:
- widoczne co najmniej 2 wiersze tekstu, bieżący i poprzedni
- po dojściu do końca ostatniej linii, pierwszy wiersz od góry nie powinien znikać nagle i że wszystko przeskakuje i nie wiadomo gdzie co jest, tylko się powoli przewijać
- czcionka bezszeryfowa, np Arial lub Swiss, grubość normalna, rozmiar do ustalenia (osoba z krótkowzrocznością patrząc na monitor z ok 1 metra ma poważne trudności z odczytaniem czcionki 30 pkt i mniej)
- typ liter- drukowane, chociaż jest wiele argumentów przemawiających za pisanymi
- nie urywać słowa przy końcu linii, słowo przenoszone w całości do nowej
- pytanie na ile można zwiększyć rozmiar panelu kosztem całej reszty, tak żeby był widoczny i wygodny dla wszystkich użytkowników
Litery
Ilość pól z literami (i najbardziej równomierna konfiguracja, rzędy x kolumny) w zależności od tego co dokładnie ma być na planszy:
- 32 (4 x 8)- standardowy polski alfabet:
| a | ą | b | c | ć | d | e | ę | f | g | h | i | j | k | l | ł | m | n | ń | o | ó | p | r | s | ś | t | u | w | y | z | ź | ż |
|---|
- 23 (?, wiersze po 5 4 5 4 5 kolumn, 3 x 8 w tym jeden inny przycisk- np znaki specjalne)- polski alfabet okrojony o polskie znaki:
| a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | r | s | t | u | w | y | z |
|---|
Częstość występowania liter w j. polskim wg Korpusu IPI PAN:
| a | i | o | e | z | n | r | w | s | t | c | y | k | d | p | m |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 8,91% | 8,21% | 7,75% | 7,66% | 5,64% | 5,52% | 4,69% | 4,65% | 4,32% | 3,98% | 3,96% | 3,76% | 3,51% | 3,25% | 3,13% | 2,80% |
| u | j | l | ł | b | g | ę | h | ą | ó | ż | ś | ć | f | ń | ź |
| 2,50% | 2,28% | 2,10% | 1,82% | 1,47% | 1,42% | 1,11% | 1,08% | 0,99% | 0,85% | 0,83% | 0,66% | 0,40% | 0,30% | 0,20% | 0,06% |
Na podstawie powyższej tabeli i zakładając, że skanowanie idzie z góry na dół i z lewa na prawo, to takie konfiguracje powinny dać możliwie dużą prędkość pisania (dodatkowo im litera częstsza tym jest wyżej):
- alfabet standardowy:
| a | i | e | r | c | p | l | ę |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| o | z | w | y | m | ł | h | ż |
| n | s | k | u | b | ą | ś | f |
| t | d | j | g | ó | ć | ń | ź |
- jak wyżej bez polskich znaków (+ przycisk znaki specjalne):
| a | i | e | r | t | k | m | l |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| o | z | w | c | d | u | b | h |
| n | s | y | p | j | g | f | + |
Litery w polach pisane czy drukowane- zapewne drukowane (do ustalenia).
Pola funkcyjne
Pola, po wybraniu których aplikacja podejmuje jakąś akcję, związaną czy to z wprowadzaniem tekstu czy z nawigacją po oknie programu.
Przyciski
- znaki specjalne
- spacja
- cofnij akcję
- zapisz
- usuń wszystko
- wyjdź
Opcjonalnie:
- najpotrzebniejsze zwroty
Działanie
Co może się dziać po wybraniu któregoś z przycisków i jak ma to być realizowane:
Ad. 1. Podmienia tablicę z literami na tablicę ze znakami. Przycisk "znaki specjalnie" zmienia się na przycisk "litery". Przykładowe znaki (bez ^ { } ~ \) i ustawienie planszy:
| , | . | - | : | " | ? |
|---|---|---|---|---|---|
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| ! | / | 6 | 7 | 8 | 9 |
| ( | ) | + | ' | = | ; |
| @ | % | < | > | $ | & |
| _ | * | # | [ | ] | | |
Po przekierowaniu z planszy bez polskich liter, w miejscu znaku | przycisk "litery" przenoszący z powrotem do głównej planszy, tak żeby było konsekwentnie.
Z drugiej strony dobrze żeby każdy z przycisków funkcyjnych był zawsze w tym samym miejscu, niezależnie od tego jakie litery czy znaki są aktualnie na planszy. W takim razie powstaje też kwestia tablicy bez polskich znaków, czy w ogóle warto ją robić, czy nawet dla osób uczących się te dziewięć znaków może aż tak bardzo zamieszać. Z początku mogłyby po prostu nie zwracać na nie uwagi ale jednocześnie stopniowo oswajać się.
Ewentualnie wstawienie jednego znaku mogłoby automatycznie przenosić do planszy z literami (jak często potrzeba dwóch znaków obok siebie?).
Ad. 2. Wstawia spację.
Ad. 3. Cofa skutki ostatniej podjętej akcji. Byłby to jeden przycisk realizujący wiele różnych funkcji, w zależności od tego co zrobiło się wcześniej. Istnieje ryzyko, że taka opcja wprowadzi poważne zamieszanie, tak że zanim użytkownik przyswoi sobie jej działanie w każdej z możliwych sytuacji, może minąć trochę czasu. Chociaż w przypadku gdy jest tylko kilka przycisków funkcyjnych, może nie będzie to aż tak uciążliwe, a da sporo korzyści. Działanie przycisku w różnych sytuacjach, co było najpierw:
- wprowadzenie znaku- usunięcie jednego znaku
- wyczyszczenie pola tekstowego- przywrócenie tekstu
- zapisz- skasowanie pliku (tutaj potrzebne okno dialogowe informujące, że zapisany plik został skasowany)
- przejście do znaków specjalnych- powrót do liter (i na odwrót)
- spacja- usunięcie spacji
- potrzebne zwroty- brak akcji (?- ryzyko nieaktywnego przycisku, co może mylić)
Po wybraniu opcji nr 3 kilka razy z rzędu, trzy możliwości:
- nic się nie dzieje (tu problem z usunięciem kilku znaków wstecz)
- cofanie różnych akcji wstecz do skutku (możliwość wywołania zamętu gdy użytkownik nie pamięta co robił wcześniej)
- odwrócenie cofniętej zmiany (co do zapisu pliku, tu powtórne zapisanie skasowanego pliku i stosowny komunikat)
Inny sposób na rozwiązanie tych kwestii to dodanie przycisku "usuń ostatni znak", zrezygnowanie z "cofnij", a przed wyczyszczeniem pola tekstowego ostrzeżenie o konsekwencjach.
Ad. 4. Zapisuje zawartość pola tekstowego do pliku. Użytkownik powinien mieć możliwość samodzielnego określenia nazwy pliku. Po wybraniu tej opcji uruchamia się okno dialogowe z pytaniem "Czy chcesz samemu nazwać plik?". Po wybraniu pola "Nie" wyświetlany jest komunikat "Zapisano plik o nazwie: Bez nazwy numer". Po wybraniu pola "Tak" przechodzi się do trybu nadawania nazwy plikowi. W oknie tekstowym lub nad nim widnieje napis "Nazwa pliku:", a użytkownik ma wpisać nazwę. W rzędzie przycisków funkcyjnych powinno być tylko jedno pole- "Akceptuj". Po zaakceptowaniu swojej nazwy przez użytkownika, wyświetlany jest komunikat informujący albo o powodzeniu, z treścią "Zapisano plik o nazwie: nazwa" lub pytaniem czy nadpisać, jeśli istnieje już plik o takiej samej nazwie. W przypadku wyboru opcji "Nie", powraca tryb nadawania nazwy, z napisem w którymś miejscu "Inna nazwa pliku:". Istnienie przycisku nr 3 zapewnia, że nie trzeba wstawiać dodatkowej opcji wyjścia z trybu określania nazwy pliku i rezygnacji z zapisu, jeśli użytkownik się rozmyśli, gdyż zawsze może on cofnąć akcję i usunąć plik.
Co do opcji wczytywania zapisanego wcześniej pliku, to wydaje się, że przy braku możliwości przewijania okna tekstowego i cofania kursora, byłaby to tylko mało przydatna zabawka, ale to do ustalenia.
Ad. 5. Kasuje całą zawartość pola tekstowego. W przypadku gdy użytkownik jest świadomy istnienia przycisku nr 3, ostrzeżenie poprzedzające wyczyszczenie tekstu nie wydaje się konieczne.
Ad. 6. Opuszcza aplikację i przechodzi do ekranu głównego programu lub do miejsca, z którego została uruchomiona. Jeśli pole tekstowe jest pełne, program może ewentualnie pytać czy na pewno chce się wyjść (chociaż to zależy od funkcji jaką ma pełnić speller prosty).
Opcjonalnie:
Ad. 7. Zapewnia szybki dostęp do najpotrzebniejszych zwrotów. Wybranie tego przycisku może uruchamiać głośny dźwięk/alarm/syrenę, co ma przywołać opiekuna. Następnie do wyboru są różne zwroty, jak: wc, jeść, pić, podaj leki, boli mnie coś, popraw przycisk... Wybranie któregoś z pól powoduje otwarcie okna z dużym napisem i uruchamia syntezator lub nagranie czytanego na głos zwrotu. Pola ze zwrotami mogą być w miejscu planszy z literami, a wtedy w rzędzie przycisków funkcyjnych tylko dwa- powrót do głównej planszy i powtórzenie alarmu.
Wzór
Opcja szachownica
Opcja fancy
